Urodził się 11 listopada 1890 r. w Nietnirowie Podolskim. Po ukończeniu klasy przygotowawczej Szkoły Realnej, wstąpił do Szkoły Kacetów w Petersburgu. W czerwcu 1907 r. zostaje przyjęty co Morskiego Korpusu Kadetów w Petersburgu. Praktykę morską odbywa na pokładzie jednostki szkolnej Rynda. W czerwcu 1908 r., w ramach praktyk szkolnych, mustruje na krążownik Rossija, na którym odbywa letnie ćwiczenia.
W sierpniu 1908 r. skierowany zostaje na pokład fregaty „Wiernyj" – piękny trzymasztowy rejowiec. Jest to pierwszy kontakt Maciejewicza z żaglowcem. We wrześniu 1908 r. po odbyciu praktyki zmustrowuje z tego statku.
20 maja 1911 r. zdaje egzaminy końcowe w Morskim Korpusie Kadetów.
W czerwcu 1911 r. okrętuje na krążownik „Riurik". W sierpniu 1911 r. zostaje skierowany na krążownik „Aurora", na pokładzie którego odbywa rejs do Bangkoku. 22 lutego 1912 r. wyokrętowany z „Aurory". Otrzymuje pierwszy stopień oficerski. 1 maja 1912 r. zostaje mianowany oficerem nawigacyjnym na kanonierce „Siwucz".
10 marca 1913 r. zostaje skierowany na stanowisko oficera wachtowego na krążownik „Riurik". Na jego pokładzie odbywa podróż do portów Anglii, Francji i Norwegii.
Wybuch I wojny światowej zastaje go na krążowniku „Riurik". Na pokładzie tego okrętu bierze udział w operacjach wojennych Rosyjskiej Floty Bałtyckiej. Podczas jednej z pierwszych akcji bojowych doznaje poważnej kontuzji, która wymaga dłuższego leczenia.
W 1915 r. zostaje skierowany na przeszkolenie na okrętach podwodnych. Mustruje na „Szczukę" – stary okręt podwodny służący do szkolenia. 20 kwietnia 1916 r. - zdaje egzaminy końcowe i otrzymuje dyplom oficera specjalisty pływania podwodnego.
1 maja 1916 r. zostaje mianowany dowódcą okrętu żaglowego „Musson", po czterech miesiącach zostaje odkomenderowany na krążownik „Riurik", jako oficer wachtowy.
20 listopada 1916 r. obejmuje funkcję starszego oficera na okręcie podwodnym, AG 15". 8 czerwca 1917 r. „AG 15" tonie na redzie Rewia. Dzięki Maciejewiczowi uratowano 11 członków załogi. Zginęło 18 marynarzy. 1 września 1917 r. mianowany zostaje dowódcą łodzi podwodnej „AG 15".
3 kwietnia 1918 r. przed kapitulacją bazy wojennej Hango, okręt podwodny „AG 15" zostaje wysadzony w powietrze.
W początkach 1919 r. kpt. Maciejewicz pracuje w Monopolu Zbożowym. W kwietniu 1919 r. zostaje inspektorem Centralnego Biura Likwidacji Urzędów Wiejskich.
W końcu 1920 r. udaje się do Sewastopolu, usiłując dostać się do służby morskiej.
W listopadzie 1920 r. ewakuuje się z resztkami floty Wrangla do Bizerty na okręcie podwodnym.
W 1921 r. przez Marsylię i Paryż dociera do Poznania, do swojego brata.
W listopadzie 1921 r. zaprzyjaźniony z Maciejewiczami, inżynier Nielubowicz, zatrudnia go w swoim majątku koło Brześcia Litewskiego.
1 lutego 1922 r. rozpoczyna pracę w Państwowej Szkole Morskiej w Tczewie.
Wiosną 1922 r. mustruje na szkolny żaglowiec s/y „Lwów", na którym jako m oficer odbywa z uczniami dwa rejsy do Anglii. 8 maja 1922 r. zostaje mianowany starszym oficerem na żaglowcu szkolnym s/y Lwów.
Od 17 listopada 1922 r. do 5 grudnia 1922 r. pływa w charakterze Ul oficera na s/s Wawel (armator – Sarmacja).
Od maja 1923 r. do grudnia 1924 r.„ jest starszym oficerem na s/y Lwów. Odbywa na pokładzie s/y Lwowa rejs do Brazylii. 1 listopada 1926 r. zostaje mianowany Komendantem statku szkolnego s/y Lwów.
Odbywa kilka rejsów z uczniami, między innymi na Maderę.
W październiku 1927 r. wraca do pracy w Szkole Morskiej.
9 grudnia 1929 r. zostaje oddelegowany do portu Saint Nazairepo odbiór Daru Pomorza. Od tego czasu do 9 czerwca 1938 r. jest Komendantem Daru Pomorza. W tym okresie odbywa rejsy szkoleniowe z uczniami. Miedzy innymi, odbywa pierwszy w historii polskiej bandery rejs dookoła świata.
6 czerwca 1939 r. zostaje mianowany inspektorem Państwowej Szkoły Morskiej w Gdyni i zastępcą dyrektora.
25 września 1939 r. aresztowany przez hitlerowców, skierowany zostaje do małej wioski Nidowo koło Gdańska do pracy u bauera.
W październiku 1939 r. zostaje osadzony w obozie koncentracyjnym Stutthof. 18 grudnia 1939 r. zwolniony z obozu. 6 kwietnia 1940 r. zatrudnia się w Warszawie przy robotach budowlanych w firmie "inż. Ryszard Strzeszewski".
W maju 1940 r. opuszcza Warszawę i udaje się do Kluczkowic, gdzie w tartaku w folwarku Góry, rozpoczyna pracę jako robotnik, a później jako zastępca kierownika.
W końcu 1942 r. nawiązuje kontakt z działaczami morskimi Armii Krajowej.
Po wyzwoleniu, w lipcu 1944 r. pracuje w browarze jako magazynier.
14 stycznia 1945 r. rozpoczyna pracę w Lidze Morskiej.
16 kwietnia 1945 r. Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów upoważnia go do zabezpieczenia gmachu, inwentarza i urządzeń Szkoły Morskiej w Gdyni. Otrzymuje nominację na dyrektora Państwowej Szkoły Morskiej w Gdyni.
1 sierpnia 1947 r. zostaje mianowany dyrektorem Państwowej Szkoły Morskiej w Szczecinie.
1 maja 1953 r. Odchodzi z Technikum Morskiego Nawigacyjnego, powołanego w miejsce Państwowej Szkoły Morskiej. Zostaje mianowany komendantem żaglowca „Zew Morza".
Od 1953 do 1955 r. „Zew Morza", pod dowództwem kapitana Maciejewicza, odbywa rejsy szkoleniowe po Bałtyku z uczniami Technikum Morskiego Nawigacyjnego.
W 1955 r. kapitan Maciejewicz pracuje w Polskim Rejestrze Statków, jako inspektor. W okresie wakacji, oddelegowany na „Zew Morza", kontynuuje szkolenie uczniów Technikum.
W1962 r. przechodzi na emeryturę, w dalszym jednak ciągu jest aktywny i pełni funkcję ławnika, a następnie delegata Ministra Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej przy Izbie Morskiej w Szczecinie.
Do 1969 r. przewodniczył komisjom egzaminacyjnym w Państwowej Szkole Morskiej w Szczecinie. Zmarł 25 listopada 1972 r. Spoczął w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie.
Imię kapitana Maciejewicza nosi Szkoła Podstawowa nr 56 w Szczecinie oraz ulice w Gdyni i Szczecinie.
W 1973 r. nazwę „s/s Konstanty Maciejewicz" nadano statkowi, który służył jako siedziba Liceum Morskiego w Szczecinie.